Co jest „legalne”?Co do zasady posiadanie narkotyków, czyli środków odurzających, jest w naszym kraju zabronione. Mówi o tym ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, a dokładnie art. 62 tej ustawy. Zgodnie z nim „kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.” Okazuje się, że ustawodawca przewidział od tej zasady wyjątek, który stanowi, że „jeżeli przedmiotem czynu (…), są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.” Co to oznacza w praktyce?W polskim prawie brakuje wyjaśnienia słowa „ilości nieznacznej przeznaczonej na własny użytek”. Skąd zatem dowiedzieć się jaka ilość posiadanych narkotyków stanowi nieznaczną ilość, przeznaczoną na własny użytek? Odpowiedzi trzeba szukać w orzecznictwie sądów oraz w praktyce prawniczej, czyli w doświadczeniu mecenasów prowadzących takie przykładu w jednym z wyroków na ten temat sąd stwierdził, że: „przesłanką bezwarunkowego umorzenia postępowania jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, którą należy ocenić jako nieznaczną”. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „nieznacznej ilości” środków odurzających lub substancji psychotropowych użytego w cyt. przepisie. Wobec braku definicji legalnej interpretując wyrażenie „nieznaczna ilość” użyte w art. 62a ustawy należy odwołać się do jego znaczenia językowego. Z tego punktu widzenia przez sformułowanie „nieznaczny” rozumie się niewielki, błahy. Na potrzeby niniejszych rozważań oznacza to zatem, że ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych wymagana dla zastosowania instytucji przewidzianej w art. 62a powinna być niewielka, mała. Ilość substancji będąca przedmiotem czynu zabronionego określonego w art. 62 ust. 1 lub 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, aby mogła być uznana za niewielką, nie powinna przekraczać kilku rozumienia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych jako przesłanki uregulowanej w art. 62a musi jednak uwzględniać nie tylko kryterium ilościowe odwołujące się do wagi tych substancji, ale również kryterium interpretacji wyrażenia „nieznacznej ilości” jako przesłanki instytucji określonej w art. 62a nie należy ograniczać się tylko do wagi środków odurzających i substancji psychotropowych, gdyż należy również uwzględnić stężenie zabezpieczonej substancji pozwalające ocenić, ile można z niej zrobić jednorazowych dawek tej substancji. W celu ustalenia znaczenia pojęcia nieznacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych należy uwzględnić również – oprócz wymienionych kryteriów ilościowego i jakościowego – kryterium proporcji ilości zabezpieczonych substancji do potrzeb sprawcy.”Podsumowując powyższe, pamiętać należy, iż przed wydaniem przez organ prowadzący postępowanie decyzji w przedmiocie umorzenia postępowania przeciwko osobie, która posiadała środki odurzające, należy wziąć pod uwagę:Ilość posiadanych narkotyków, czyli ich posiadanych narkotyków, czyli ich rodzaj oraz ile z nich można zrobić tak zwanych czyli stosunek ilości narkotyków do potrzeb popełnienia szkodliwości spełnienie wyżej wymienionych przesłanek pozwoli na skorzystanie z dobrodziejstwa umorzenia postępowania prowadzonego przeciwko osobie, która posiadała środki odurzające lub substancje psychotropowe, popularnie zwany narkotykami. Wyżej przedstawione zagadnienie jest o wiele bardziej skomplikowane, niż może się wydawać. Jeśli z jakiś powodów okaże się, że nie będzie możliwym zastosowanie umorzenia postępowania, to wtenczas należy rozważyć zawarcie ugody z prokuratorem, czyli zakończyć postępowanie w sposób razie potrzeby uzyskania dodatkowych informacji zapraszam do kontaktu. Radca prawny Tomasz Ruman
W tym samym czasie miałam rewizję w domu, tam także znaleźli narkotyki (maryśke - ok 2 g, amfetamine i dopalacze - ok. 0,1/ 0,2 g). Policjanci, co byli u mnie w domu, oznajmili, iż zakwalifikują to jako użytek własny, narkotyki wysłano do toksykologa, a cała sprawa zostanie skierowana do sądu.
Posiadanie narkotyków jako przestępstwo w prawie karnym W Polsce posiadanie narkotyków np. marihuany, nawet na własny użytek stanowi przestępstwo. Podstawą odpowiedzialności karnej za ten czyn jest art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej Omawiany przepis przewiduje odpowiedzialność karną za samo posiadanie narkotyków (środków odurzających lub substancji psychotropowych). Ustawa przewiduje 3 „warianty” popełnienia wskazanego czynu. Obok typu podstawowego polegającego po prostu na posiadaniu narkotyku, sprawca może odpowiedzieć za posiadanie znacznej ilości lub za tzw. „wypadek mniejszej wagi”. Posiadanie narkotyków – na czym polega przestępstwo? W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie co znaczy określenie, że sprawca „posiada” narkotyk. Zwrot „posiada” na gruncie prawa karnego oznacza to samo co potoczne słowo „ma” a więc każde faktyczne władztwo nad rzeczą. Często, zwłaszcza na forach internetowych można spotkać się z opinią, że spożywanie narkotyku już nie jest już jego karalnym posiadaniem. W orzecznictwie przyjmuje się jednak bardziej restrykcyjny pogląd zgodnie, z którym posiadaniem jest także posiadanie w celu niezwłocznego spożycia narkotyku. Sprawca nie poniesie jednak odpowiedzialności karnej za już spożyty narkotyk. Przyjmuje się, że karalnym posiadaniem jest posiadanie co najmniej takiej ilości narkotyku, która przynajmniej teoretycznie jest w stanie odurzyć jedną osobę np. 0,1-0,2 grama marihuany. Znaczna ilość narkotyków Surowszą odpowiedzialność przewidziano wobec sprawcy posiadającego „znaczną ilość” narkotyku. Ustawa nie precyzuje jednak jaką ilość uznać należy za zaczną, odpowiedzi należy szukać w rozstrzygnięciach sądów. Podstawowym kryterium jest oczywiście ilość danego środka odurzającego. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż nie ustala się ilości „czystego narkotyku” albowiem jako taki nie występuje on w obrocie, dokonuje się zważenia posiadanego narkotyku, uwzględniając także wagę znajdujących się w nim „wypełniaczy”. Można spotkać także pogląd, zgodnie z którym aby ocenić czy dana ilość jest znaczna należy wziąć pod uwagę również rodzaj środka i cel w jakim jest on posiadany. Z tej przyczyny „znaczna ilość” traktowana jest różnie, choć bezpiecznym jest przyjęcie, że jest to ilość wystarczająca do jednorazowego odurzenia kilkuset osób. Kiedy mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi? Bardziej skomplikowane jest ustalenie czy mamy do czynienia z tzw. „wypadkiem mniejszej wagi”. Tutaj obok ilości i rodzaju posiadanego środka pod uwagę bierze się także całokształt okoliczności wypadku. Mówiąc prościej ocenia się w jakim stopniu dany wypadek posiadania jest społecznie szkodliwy, pod uwagę bierze się motywację sprawcy np. posiadanie narkotyku na własny użytek, a także wpływ tego posiadania na sprawcę i jego otoczenie – czy narkotyk odgrywał w życiu sprawcy istotną rolę, czy jakkolwiek posiadanie przez sprawcę narkotyku negatywnie wpłynęło na jego otoczenie. Obok omawianego wypadku mniejszej wagi jeszcze bardziej korzystne dla sprawcy rozwiązanie bo umożliwiające umorzenie postępowania rozwiązanie przyjęto w odniesieniu do posiadania nieznacznej ilości narkotyku przeznaczonego na użytek własny. Więcej na ten temat we wpisie Kiedy można umorzyć postępowanie w sprawie o posiadanie narkotyków? Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Co jeszcze powinieneś wiedzieć o przestępstwie posiadania narkotyków? Zostałeś oskarżony o przestępstwo? Koniecznie przeczytaj poniższe artykuły: Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności i skazanie bez rozprawy Warunkowe umorzenie postępowania karnego Warunkowe zawieszenie wykonania kary Na czym polega kara ograniczenia wolności Kto może być obrońcą oskarżonego W Hiszpanii posiadanie konopi na własny użytek uważane jest jedynie za wykroczenie, karany jest natomiast handel narkotykami. Stąd logiczny wniosek: konopie na własne potrzeby wolno uprawiać Spis treści: Narkotyki w Niemczech Kara za posiadanie narkotyków w Niemczech Marihuana w Niemczech na własny użytek? Kara za handel narkotykami w Niemczech Regulacje dotyczące posiadania, handlu i spożycia narkotyków w Niemczech zawarto w Betäubungsmittelgesetz (dalej: BtMG), czyli ustawie o środkach odurzających. Ich znajomość pozwala określić, jakie typy czynów związanych z substancjami odurzającymi podlegają penalizacji oraz jakich konsekwencji prawnych może spodziewać się sprawca tych czynów. Dzięki lekturze artykułu dowiesz się wszystkiego, co powinieneś wiedzieć o odpowiedzialności karnej za narkotyki w Niemczech. Narkotyki w Niemczech – zabronione substancje W prawie niemieckim większość przestępstw związanych z narkotykami kwalifikuje się jako zbrodnie – minimalna kara za ich popełnienie wynosi rok pozbawienia wolności. Z uwagi na wagę przestępstw związanych z narkotykami, warto wiedzieć, które środki odurzające prawo niemieckie uznaje za zakazane. Katalog takich środków znaleźć można w załącznikach do BtMG. Obejmuje on marihuanę, amfetaminę, LSD, opium, kokainę czy heroinę. Oczywiście katalog jest na bieżąco aktualizowany i systematycznie uzupełniany o nowe substancje. Przesłankami do umieszczenia danej substancji w katalogu są np. jej szkodliwość dla zdrowia, dostępność czy ryzyko uzależnienia – tak psychicznego, jak i fizycznego. Lista przestępstw związanych z narkotykami została określona w § 29 BtMG. W przepisie tym wskazano, że kara pozbawienia wolności nieprzekraczająca pięciu lat lub kara grzywny jest nakładana na każdego kto nielegalnie uprawia środki odurzające, produkuje je, zajmuje się ich handlem lub nie handlując nimi, sprowadza je, wywozi, zbywa, sprzedaje czy wprowadza do obrotu w inny sposób (pkt 1.). Przepis ten wskazuje również, że odpowiedzialności karnej podlega ten, kto posiada środki odurzające, nie dysponując pisemnym zezwoleniem na ich nabycie (pkt. 3). Ponadto, jeśli sprawca posiada środki w znacznych ilościach, wówczas – jak wskazuje przepis § 29a BtMG – wyłączną karą za wskazane czyny jest kara pozbawienia wolności w wysokości nie mniejszej niż jeden rok. Termin „znaczna ilość” nie został ustawowo zdefiniowany. Na to, jak należy go rozumieć w odniesieniu do różnych substancji, wskazuje orzecznictwo niemieckiego Trybunału Federalnego. Przykładowo, jako znaczną ilość marihuany należy uznać ok. 7,5 grama THC, zaś znaczna ilość amfetaminy wynosi ok. 10 gramów. Marihuana w Niemczech na własny użytek? U niektórych osób panuje fałszywe w istocie przekonanie, że za posiadanie narkotyków w Niemczech w małych ilościach – w tym za posiadanie marihuany – nie grozi odpowiedzialność karna. Należy podkreślić, że nawet wówczas, gdy posiadamy narkotyki na tzw. własny użytek, popełniamy przestępstwo. Wskazuje na to przywołany już przepis § 29 BtMG ust. 1. pkt 3. Posiadanie narkotyków w Niemczech jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy użytkownikowi zostało wydane specjalne zezwolenie. Co jednak ważne, na mocy przepisu § 29 ust. 5 BtMG sąd może odstąpić od wymierzenia kary, jeśli popełniony czyn wypełnia znamiona czynu z § 29 ust. 1, 2 lub 4 BtMG, a sprawca uprawia, produkuje, sprowadza, wywozi, nabywa, pozyskuje w jakikolwiek inny sposób środki odurzające w znikomej ilości wyłącznie na własny użytek. Ponadto, jak głosi przepis § 31a BtMG, prokurator ma kompetencje do umorzenia postępowania karnego w przypadku wypełnienia znamion czynu z § 29 ust. 1, 2 lub 4 BtMG pod warunkiem, że ilość posiadanej przez sprawcę substancji była znikoma, a stopień jego winy okazał się niski. Jak łatwo zauważyć instytucję umorzenia prokuratorskiego od instytucji sądowego odstąpienia od wymierzenia kary odróżnia dodatkowy warunek niskiego stopnia winy osoby, która popełniła przestępstwo. Podsumowując, powiedzieć można, że choć prawo niemieckie nie przewiduje dopuszczalnej ilości substancji odurzających (w tym marihuany), istnieje szansa, że unikniemy odpowiedzialności, jeśli posiadamy niewielką ilość takiej substancji. Należy przy tym pamiętać, że sąd czy prokurator nie muszą w takiej sytuacji podjąć korzystnej dla nas decyzji. Kara za handel narkotykami w Niemczech Na przestępstwo handlu narkotykami wskazują zarówno przepis § 29 ust. 1. pkt 1., jak i przepis § 29a BtMG. Kara za handel narkotykami w Niemczech zależy od tego, czy handel dotyczy środków w znacznych ilościach. Jeśli dana osoba handluje substancjami w ilościach, które nie są znaczne, wówczas podlega karze pozbawienia wolności nieprzekraczającej pięciu lat lub karze grzywny. Jeśli zaś handluje ona substancjami w znacznych ilościach, podlega karze pozbawienia wolności nie krótszej niż jeden rok. W tym drugim przypadku nie ma zatem możliwości, by kara ograniczyła się do grzywny. Na zakończenie należy odnotować, że celem działania wymiaru sprawiedliwości jest ograniczenie handlu środkami zakazanymi. Z tego względu organy ścigania są przede wszystkim zainteresowane doprowadzeniem do odpowiedzialności osób, które środki te wprowadzają do obrotu, nie zaś osób, które posiadają narkotyki w małych ilościach na tzw. własny użytek. Co ciekawe, sprawca przestępstwa handlu narkotykami może liczyć na zmniejszenie odpowiedzialności karnej, pod warunkiem, że zgodzić się współpracować z wymiarem sprawiedliwości. Zgodnie z § 31 BtMG sąd może zmniejszyć karę, jeśli sprawca poprzez dobrowolne ujawnienie swojej wiedzy, istotnie przyczynił się do ujawnienia innych przestępstw narkotykowych. Używamy technicznie niezbędnych plików cookie, aby strona była wyświetlana poprawnie. Te pliki cookie są niezbędne, aby można było korzystać z podstawowych funkcji, takich jak bezpieczeństwo, weryfikacja użytkownika i zarządzanie siecią. Do Polityki Prywatności Komentarz, Warszawa 2008, komentarz do art. 62 u.p.n., teza 11; R. Krajewski, Umorzenie postępowania w sprawie o przestępstwo posiadania narkotyków w nieznacznej ilości na własny użytek sprawcy, „Przegląd Sądowy” 2017/11–12, s. 168. Ustosunkowując się do zadanego przez Pana pytania, uprzejmie wyjaśniam, co następuje. Poniższa odpowiedź została oparta na następujących faktach i ich prawnej ocenie. Z treści Pana pytania wynika, że został Pan oskarżony z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ( o posiadanie środków odurzających w ilości 5 g – znalezionych przy Panu, a także 2 g – znalezionych w miejscu zamieszkania. Istotna z punktu widzenia Pani interesów jest treść art. 62 zgodnie z którym: „1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”. Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi, a to z uwagi na ilość posiadanych przy sobie środków. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 27 czerwca 2012 r.: „Przy rozstrzyganiu, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który powinien być brany pod uwagę, i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako automatycznie, prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości, jako zmniejszonej do stopnia uzasadniającego wymierzenie kary według skali zagrożenia ustawowego, przewidzianego w przepisie wyodrębniającym wypadek mniejszej wagi w kategorii przestępstw określonego typu. Na ocenie tej ważą przesłanki dotyczące zarówno przedmiotowej, jak i podmiotowej strony czynu”. Istotne jest wskazanie, że: „znaczną ilość narkotyków należy rozumieć jako ilość wystarczającą do jednorazowego zaspokojenia potrzeb co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych” (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 8 marca 2012 r., sygn. akt II AKa 45/12). Rozstrzygnięcie co do „znacznej ilości” narkotyku nie jest oczywiste, a wobec rozbieżności praktyki wymaga odpowiedniego rozważenia i uzasadnienia, jak każda kwestia sporna w procesie. „Zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie poglądem warunkiem koniecznym do przyjęcia posiadania środków odurzających wbrew przepisom ustawy jest posiadanie takiego środka w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla niego zdolnej wywołać inny niż medyczny skutek” (wyrok Sądu Najwyższego z 19 września 2011 r., sygn. akt II AKa 123/10). W mojej ocenie powinien zgodnie z przepisami zostać Panu postawiony zarzut z art. 62 § 1 w którym przewidziano zagrożenie karą wolności do lat 3. Moim zdaniem szansą dla Pana jest przepis art. 62a zgodnie z którym: „jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości”. Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia i wynosi od 2 do 5 lat – w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Warunkiem sine qua non (warunkiem koniecznym) jest, aby ujawniona nieznaczna ilość była przeznaczona na własny użytek. Niewielka ilość narkotyku stwarza pewne domniemanie faktyczne, że może być użyta (zażyta) tylko przez sprawcę. Zasadne jest zatem ustalenie, w jakim miejscu zostało ujawnione posiadanie narkotyków, a także w jakich okolicznościach. Nie ulega wątpliwości, że konieczne jest także ustalenie, jakiej treści zeznania złożył Pan w toku postępowania przygotowawczego. Istnieje bowiem szansa na warunkowe umorzenie postępowania karnego, ale uzależnione jest to od celu, w jakim posiadał Pan przy sobie 5 g, a także w jakich okolicznościach doszło do zatrzymania. Jeżeli bowiem został Pan zatrzymany np. na dyskotece, w szkole, to bardzo trudno będzie wykazać, że posiadane narkotyki miały służyć jedynie do własnych celów. Różnica między warunkowym umorzeniem postępowania a dobrowolnym poddaniem się karze polega na tym, że w tym pierwszym przypadku będzie mógł Pan bez żadnych konsekwencji prawnych mówić, iż nie jest karany. Pragnę jednocześnie poinformować, że serwis świadczy także usługi w zakresie sporządzania pism procesowych (wniosek o warunkowe umorzenie), reprezentacji przedsądowej oraz sądowej. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Powyższe również jest wyrazem tego, iż posiadanie narkotyków na własny użytek nie jest dozwolone. Niezależnie bowiem już od treści art. 62 upn podstawowe przepisy tego aktu nie dopuszczają nielecznicznego, nieprzemysłowego czy nienaukowego posiadania środków narkotycznych, nakazując przy tym w każdym takim wypadku zabezpieczenie